snu tamacka — i inne postaci

podmuch
bezkształtu

metalowe narzędzie zakończone

półokrągło

rozsuwającymi się szczękami

piasek z lotników

witkacy podcina sobie

żyły u rąk i nóg

a potem jeszcze

tętnicę na szyi

ze śpiewem na czułkach

przelatują niemotyle

śpiew:

mieszkamy

w przedziale węgla

tłustych wszy spojrzeniu

w gardle samości

wandale podlewają kwiatki

pocisk

wpada do mieszkania
rozgląda się
i wybiera kobietę
wychodzącą z wanny

koń stoi śnieg

w lesie bez głów

drzewa
wymieniają się
liśćmi

liście drzewami

ze śpiewem na czułkach

przelatują niemotyle

śpiew:

nie stoimy ze światem
twarzą w twarz

pszczoła opustoszały

krawiec w postaci ulewy

nie wszędzie gęsty

w trzewi chmurze

niedokończony

leżał krowa

stąd, że nie ma żadnego stąd

nikt wie

o co chodzi

nikt wie

o co chodzi

nikt wie

o co chodzi

nikt wie

o co chodzi

nikt wie

o co chodzi

nikt wie

o co chodzi

nikt wie

o co chodzi

nikt wie

o co chodzi

nikt wie

że chodzi

dlatego, że nie ma żadnego dlatego

czas

płynie bo nie umie utonąć

stoisko z macicami odnalezionymi obok czaszek wypchanych gazetami na parapecie w korytarzu kliniki

śmierć

bez warg

równina

za ścianą dłoni

księżyc zgasło

jabłko zjadło dziecko

każda rzecz jest żadna